آدرس دهي در اكسل و كاربرد آن در فرمول نويسي
آدرس دهي در اكسل از مفاهيم پايه و اساسي است. درك آدرس و كاربرد صحيح آن از اصول اوليه آموزشي اكسل است. هر سلول در اكسل داراي دو مشخصه اصلي مقدار و نام است. به عبارت ديگر زماني كه يك داده در سلولي در اكسل ذخيره ميشود، دو موجوديت از آن براي ما اهميت مييابد. اول اين كه مقدار داده چقدر است و دوم اين كه اين مقدار در كجا ذخيره شده است. مقدار توسط كاربر به روشهاي مختلف و به صورت مستقيم يا غير مستقيم وارد اكسل ميشود. ولي نام (آدرس) سلول موجوديتي است كه در نحوه تشكيل سلول نهفته است. همانطوري كه در محدوده در اكسل گفته شد، هر سلول از تقاطع يك ستون و يك سطر تشكيل ميشود. آدرس سلول نيز از نام ستون و سطر گرفته ميشود. سلول A1 از تقاطع ستون A و سطر ۱ تشكيل شده است.
اغلب از اكسل براي دو منظور كلي ذخيره دادهها و محاسبات بر روي دادهها استفاده ميشود. انجام هر گونه محاسبه بر روي دادهها مستلزم مراجعه به سلولِ محتوي داده و فراخواني آن است. در فرمول و توابع در اكسل بخشهاي مختلف فرمول و تابع تشريح شد (نام فرمول و آرگومانهاي فرمول). دادهها در قسمت آرگومان فرمول به كار گرفته ميشوند و به عبارت ديگر ورودي فرمول يا تابع، آرگومان آن است. دادهها خود به دو صورت وارد فرمول ميشوند. يا به صورت مستقيم توسط كاربر تايپ ميشوند يا از طريق سلولها فراخواني ميشوند. به هنگام فراخواني داده، آدرس سلولي كه داده در آن ذخيره شده است، در آرگومان وارد ميشود.